Wat moet een klassiek geschoolde sopraan nou bij een Progressive Rockband hoor ik u denken? Tja, daar
heb ik maar één antwoord op; Bloed kruipt waar het niet gaan kan!
Als 16-jarige begon mijn muzikale fascinatie
met Queen. Van hieruit ontdekte ik de hardere kant van de muziek in
Hard Rock en Metal. Ik bezocht vele concerten van Thunder tot Cradle
of Filth, van Dream Theater tot Marilyn Manson. Mijn grootste idool
(na de Freddie Mercury-periode) Devin Townsend heb ik zelfs door
Duitsland, Engeland en Nederland gevolgd om maar zoveel mogelijk
concerten van zijn band Strapping Young Lad te kunnen meemaken.
In deze periode studeerde ik Muziekregistratie
aan het Koninklijk Conservatorium met Klassiek Zang als bijvak. Ik
vond zingen geweldig, maar eerlijk gezegd had ik toendertijd nog
geen idee van wat het precies inhield. Wat er van me verwacht werd
en wat ik ervoor moest doen.
De studie Muziekregistratie gaf me in
1999 een stageplek bij het audiobedrijf ‘Alles Audio’. Ik mocht als
backliner mee op tournee met Liesbeth List. Dankzij een flapuit van
een moeder ben ik uiteindelijk op het podium beland naast La List.
Op haar cd Vergezicht zong Liesbeth een duet met Els Bongers. De
laatste voorstellingen van de tournee mocht ik dit duet met haar
zingen. En iedere avond zei Liesbeth na het zingen van ‘ons’ duet
dat ik niet achter de knoppen van een mengtafel hoorde, maar op het
podium. Ik heb geluisterd.
In het laatste jaar van de studie Muziekregistratie, het jaar na de tour met Lies, ben ik mijn bijvak
serieus gaan nemen en het jaar daarop begon ik met Klassiek Zang als hoofdvak.
Gedurende deze studie ben ik gaandeweg gestopt
met het bezoeken van rock- en metalconcerten. Ik moest zoveel
inhalen in de wereld van de klassieke muziek dat daar geen tijd en
geld voor over was. De rock/metalcd’s die ik al had, ben ik wel
In 2005 ben ik als klassiek zangeres afgestudeerd en sindsdien ben ik als solist op de Nederlandse podia
te vinden, naast een bijbaan bij Boekhandel Verwijs+deSlegte in Den Haag.
Begin 2012 kreeg ik opeens een mailtje van
Ronald Brautigam. Ik dacht meteen aan de wereldberoemde pianist en
was verbaasd dat deze grootheid mij een emailtje stuurde. Niets
bleek minder waar! Het was niet de pianist, maar de gitarist Ronald
Brautigam, net zo beroemd, maar dan in een heel ander genre! Ik las
het mailtje over de Rockopera 1000Wishes en dat PBII hier een
sopraan voor zocht en mijn hart maakte een sprongetje. Dit was mijn
project! Een betere gelegenheid om mijn twee werelden te verenigen was er niet!
Ik mocht voor de ‘ballotage-commisie’ komen.
Nee, gekheid natuurlijk. De band wilde graag kennismaken, maar het
voelde als een sollicitatiegesprek. Ik was loeizenuwachtig!
Uiteindelijk heeft PBII mij gekozen als sopraan voor 1000Wishes. Één van de meest geweldige periodes uit mijn leven!
En het houdt maar niet op, want de samenwerking bevalt zo goed, dat ik officieel lid ben geworden van de band. Ik ben er zeker van dat
ik nog heel veel ga beleven met de band !!!